Aslında şu anda, bir bütün olarak üst düzey ortaöğretim okullarına baktığınızda, davranış nedeniyle başarısız olanların ortalaması neredeyse farkedilemez: 2021/2022 yılına ilişkin mevcut en son veriler, bize davranışta altı puana ulaşmamanın liseye gidenlerin sadece %0,1'i: şimdiye kadar ortaokul öğrencileri tedbirin dışında tutuluyordu. Ve eğer aynı senaryo yarın tekrarlanırsa, çoğu altı sayılık atış yapan sadece yüzde 2,4'lük bir kesim daha dengede kalacak ve “mahkemede açığa alınma” riskiyle karşı karşıya kalacak. Davranışsal olarak bir borcu nasıl tahsil edersiniz? Yurttaşlık eğitimi üzerine bir makale aracılığıyla: Eğer tatmin edici olmasaydı ya da sunulmasaydı, Eylül ayında başarısızlık riski olacaktı.
Teknik ve profesyonel sektörlerde reform sert darbe vurabilir
Ancak okul adresinin türüne bağlı olarak işler neredeyse kökten değişiyor. Bu durum özellikle, yine 2021/22'de davranışları nedeniyle tutuklanan kişilerin oranının kayıtlı olanların %0,4'ü olduğu meslek enstitüleri için geçerlidir. Hatta bu hedefe (altı) zar zor ulaşabilenlerin oranı da %7,2, yani yaklaşık 14 kişiden biri.
Teknik Enstitülerde işler biraz daha iyi gitti: burada başarısızlıklar genel ortalamayla (%0,1) uyumlu görünüyor, ancak risk altındakiler (karnede altıdan fazla olmayanlar) göz ardı edilemez bir oran olan %3,4'tü.
Çok az korkan veya hiçbir şeyden korkmayanlar yalnızca lise öğrencileri gibi görünüyor: 2021/2022'de bu derslerde davranışlarda hiçbir başarısızlık yaşanmadı (en azından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde) ve %0,6'lık küçük bir kesim yalnızca altı ders aldı.
En çok risk altında olanlar “zayıf” sosyal gruplardan gelen öğrencilerdir
Yasayı titizlikle uygulayacak olan “adaletçi” sınıf konseylerinin ağır darbesinden en çok etkilenecek öğrenciler arasında – eğer bu eğilimler doğrulanırsa – orta sınıf kökenli olanlar olacaktır. -Düşük. Çünkü enstitülerin dersliklerini dolduranlar onlardır.
En son AlmaDiploma raporuna göre, liselerde yüksek sosyal sınıftan (harfî alıntı) mezun olan öğrencilerin oranı %33 iken, teknik ve mesleki okullarda bu oran sırasıyla %18 ve %14,1'e düşüyor. Diğer uçta yönetici sınıfı, lise mezunlarının %16,1'inin kökenini temsil ederken, teknik ve mesleki kursları bitirenlerin %29'u ve %34'ü temsil ediyor.
Agatha Christie'nin dediği gibi iki ipucu tesadüf, üç ipucu ise kanıttır. Bu tartışmada temel kanıt eksik çünkü o dönemde düşük davranış puanı alan kişilerin aslında daha az olumlu aile geçmişlerinden gelip gelmediğini bilmiyoruz. Bununla birlikte, bir şüphe ortaya çıkabilir ve belki de çıkmalıdır, çünkü istatistiksel açıdan bunun gerçekleşme olasılığı daha yüksek olabilir.
En kötüsünden kaçınmak için çalışmalıyız
Bu şüpheyi geçerli sayarsak dikkat edilmesi gereken üç nokta tartışılabilir. Birincisi, okullarda şiddet sorununun sadece mevcut kuralların hoşgörülülüğünden kaynaklanmadığı, aksi takdirde “kötü davranış” olgusunun tüm okul alanlarında az çok homojen bir şekilde kendini göstereceğidir.
İkincisi ise muhtemelen öğrenciye yönelik yaptırım mekanizmasının sıkılaştırılmasının tek başına okulu bırakmanın habercisi olabileceği veya en iyi ihtimalle sosyal uçurumların daha da genişlemesinin habercisi olabileceğidir. Aslında, öğrenimi yarıda bırakmanın en yüksek oranları teknisyenler arasında, ama hepsinden önemlisi profesyoneller arasında kaydedildi.
Bu nedenle altını çizmek gerekir ki, eş zamanlı olarak okul uzaklaştırma reformu da önemli: öğrenci okuldan alınmıyor, okul duvarlarının içinde ve dışında hâlâ bir iyileşme sürecine dahil oluyor. Nasıl ki öğretmenlere saldıranlara verilecek 10 bin avroya kadar para cezası da aileleri hem dolaylı (cüzdan) hem de doğrudan sorguya çekiyor. Aslında çoğu zaman bu kötü davranışların baş aktörleri ebeveynlerin kendileridir.
Bu nedenle dikkat edilmesi gereken üçüncü nokta ailelerle ilgilidir: Yaptırımlara ek olarak, yetersiz davranış derecelendirmesiyle rahatsızlıklarını ortaya koyan tüm bu durumları önlemek veya iyileştirmek için, konunun uzmanları tarafından yürütülen ebeveynlik için eşlik ve destek yolları sağlamak yararlı olabilir. ya da neredeyse.
Teknik ve profesyonel sektörlerde reform sert darbe vurabilir
Ancak okul adresinin türüne bağlı olarak işler neredeyse kökten değişiyor. Bu durum özellikle, yine 2021/22'de davranışları nedeniyle tutuklanan kişilerin oranının kayıtlı olanların %0,4'ü olduğu meslek enstitüleri için geçerlidir. Hatta bu hedefe (altı) zar zor ulaşabilenlerin oranı da %7,2, yani yaklaşık 14 kişiden biri.
Teknik Enstitülerde işler biraz daha iyi gitti: burada başarısızlıklar genel ortalamayla (%0,1) uyumlu görünüyor, ancak risk altındakiler (karnede altıdan fazla olmayanlar) göz ardı edilemez bir oran olan %3,4'tü.
Çok az korkan veya hiçbir şeyden korkmayanlar yalnızca lise öğrencileri gibi görünüyor: 2021/2022'de bu derslerde davranışlarda hiçbir başarısızlık yaşanmadı (en azından istatistiksel olarak anlamlı düzeyde) ve %0,6'lık küçük bir kesim yalnızca altı ders aldı.
En çok risk altında olanlar “zayıf” sosyal gruplardan gelen öğrencilerdir
Yasayı titizlikle uygulayacak olan “adaletçi” sınıf konseylerinin ağır darbesinden en çok etkilenecek öğrenciler arasında – eğer bu eğilimler doğrulanırsa – orta sınıf kökenli olanlar olacaktır. -Düşük. Çünkü enstitülerin dersliklerini dolduranlar onlardır.
En son AlmaDiploma raporuna göre, liselerde yüksek sosyal sınıftan (harfî alıntı) mezun olan öğrencilerin oranı %33 iken, teknik ve mesleki okullarda bu oran sırasıyla %18 ve %14,1'e düşüyor. Diğer uçta yönetici sınıfı, lise mezunlarının %16,1'inin kökenini temsil ederken, teknik ve mesleki kursları bitirenlerin %29'u ve %34'ü temsil ediyor.
Agatha Christie'nin dediği gibi iki ipucu tesadüf, üç ipucu ise kanıttır. Bu tartışmada temel kanıt eksik çünkü o dönemde düşük davranış puanı alan kişilerin aslında daha az olumlu aile geçmişlerinden gelip gelmediğini bilmiyoruz. Bununla birlikte, bir şüphe ortaya çıkabilir ve belki de çıkmalıdır, çünkü istatistiksel açıdan bunun gerçekleşme olasılığı daha yüksek olabilir.
En kötüsünden kaçınmak için çalışmalıyız
Bu şüpheyi geçerli sayarsak dikkat edilmesi gereken üç nokta tartışılabilir. Birincisi, okullarda şiddet sorununun sadece mevcut kuralların hoşgörülülüğünden kaynaklanmadığı, aksi takdirde “kötü davranış” olgusunun tüm okul alanlarında az çok homojen bir şekilde kendini göstereceğidir.
İkincisi ise muhtemelen öğrenciye yönelik yaptırım mekanizmasının sıkılaştırılmasının tek başına okulu bırakmanın habercisi olabileceği veya en iyi ihtimalle sosyal uçurumların daha da genişlemesinin habercisi olabileceğidir. Aslında, öğrenimi yarıda bırakmanın en yüksek oranları teknisyenler arasında, ama hepsinden önemlisi profesyoneller arasında kaydedildi.
Bu nedenle altını çizmek gerekir ki, eş zamanlı olarak okul uzaklaştırma reformu da önemli: öğrenci okuldan alınmıyor, okul duvarlarının içinde ve dışında hâlâ bir iyileşme sürecine dahil oluyor. Nasıl ki öğretmenlere saldıranlara verilecek 10 bin avroya kadar para cezası da aileleri hem dolaylı (cüzdan) hem de doğrudan sorguya çekiyor. Aslında çoğu zaman bu kötü davranışların baş aktörleri ebeveynlerin kendileridir.
Bu nedenle dikkat edilmesi gereken üçüncü nokta ailelerle ilgilidir: Yaptırımlara ek olarak, yetersiz davranış derecelendirmesiyle rahatsızlıklarını ortaya koyan tüm bu durumları önlemek veya iyileştirmek için, konunun uzmanları tarafından yürütülen ebeveynlik için eşlik ve destek yolları sağlamak yararlı olabilir. ya da neredeyse.