“The Unbearable Weight of Massive Talent”te “Nick Cage” rolünde Nicolas Cage. “Artık ilham perime ve enstrümanıma her zamankinden daha yakın hissediyorum” dedi. Kredi… The New York Times için Sinna Nasseri
Otuz iki yıl önce, Nicolas Cage, “Wild at Heart” filmini tanıtmak için bir İngiliz talk-show’unun setine girdi. Bir yay ve birkaç kung fu tarzı hareket yaptıktan sonra, tişörtünü çıkardı, şaşkın ev sahibine doğru itti ve röportaja devam etmeden önce deri ceketini çıplak göğsünün üzerine geri koydu.
“Sadece bir patlama yapacağım!” ilan etti.
Cage’in bu versiyonunu takdir eden hayranlar – her an bir şeyi ateşe vermeye hevesli görünen kişi – son filmi “The Unbearable Weight of Massive Talent. ” Cuma günü vizyona giren sinemada, çağdaş benliğinin borca batmış, duygusal olarak işkence görmüş bir versiyonu olan “Nick Cage”i oynuyor, ama aynı zamanda eski benliğinin iğrenç, yaşlanmayan bir kopyası olan “Nicky Cage”i de oynuyor. .
Film, günümüzün Cage’i, yıkanmış ve hayata küsmüş, Javi (Pedro Pascal) adında zengin bir süper hayranın doğum günü partisinde görünmek üzere Mayorka’ya gitmek üzere 1 milyon dolarlık bir anlaşmayı kabul etmesiyle başlar. uyuşturucu baronu. Javi, Cage’in bir filmde işbirliği yapmasını ve onunla uyuşturucu kullanmasını ister; CIA, Cage’in Javi’nin uyuşturucu şebekesi olduğuna inandığı yere sızmasını ve İspanyol bir politikacının kaçırılan kızının kurtarılmasına yardım etmesini istiyor. Kafes en çok içmek ve havuzun dibinde yatmak ister. Film, film yapımı, zamanın geçişi ve aktörün kendisi hakkında bir meta-yorum, çünkü onun geçmiş ve şimdiki benlikleri onun gerçekte kim olduğu hakkında tartışıyor.
Cage’in fikri, Nicky Cage’i uzun zaman önce televizyonda göründüğü kişi üzerine kurmaktı. Bu ay bir röportajda “O zamanlar bunun komik, utanç verici ve kibirli olduğunu düşünmüştüm” dedi.
Yeni sinemada Cage ile birlikte rol alan Pedro Pascal, “Harika bir sahne partneri” dedi. “Seninle birlikte, seninle dans ediyor, ses tonunu değiştirirsen dikkat ediyor.” Kredi… Katalin Vermes/Lionsgate
New York’taki Park Lane otelinde boş bir süitte oturuyorduk. Cage, New Orleans’tan uçakla gelmişti ve birkaç saatlik uykuyla kıyıya yanaşıyordu. 1990’daki maskaralıkları hakkında “Kesinlikle bir daha böyle bir şey yapmam” dedi.
Artık yapmayacağı çok şey var, dedi, şimdi 58 yaşında, şimdi 1996’da Akademi Ödülü kazandı (“Las Vegas’tan Ayrılmak” ile), şimdi 100’den fazla film yaptı, şimdi beş karısı ve iki çocuğu var, üçüncüsü yolda, artık bildiğine göre kendisi ve kariyeri hakkında ne hissettiğini.
Örneğin, pişman olduğu şeylerden biri, 1988 yapımı “Vampire’s Kiss” filmini çekerken canlı bir hamamböceği yemeye karar vermesiydi.
“Hamam böceği için hala üzülüyorum” dedi. “Yardım edemem. Kafalarında neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorsun.”
Bugünün Kafesi ölçülü, nazik, düşünceli ve söylemseldir. Özellikle stilize oyunculuk yaklaşımının sinematik ilhamlarını tartışırken böyle oluyor: sessiz filmler ve 2009’da ölen babası August’la birlikte izlediği “The Cabinet of Dr. Caligari” gibi Alman dışavurumcu filmleri. Francis Ford Coppola’nın fotoğrafı. (“Massive Talent”te, Cage’in karakteri onun “yeni şamanik oyunculuk yeteneği”nden bahseder.)
Sinemayı – sevdiği filmleri, yaptığı filmleri, film setlerinde olan şeyleri tartışmak için sonsuz bir coşkusu vardır. , Beverly Hills’de pet shop’ta bir kova balıkla dolaşan bir Vol Fever gibiyken, geçtiğimiz günlerde vizyona giren Cumartesi Gecesi açılış sahnesinde kendini sokakta yürüyen John Trata zannetti.
Ve sonra. “İşte, Travolta, Horace Mann İlkokulu’nun hemen yanında Adidas eşofman giymiş arabasında sürüyordu,” dedi. (Yıllar sonra, ikisi “Yüz/Kapalı” filminde birlikte görünecekti.)
Sık sık egzotik kumaşlardan parlak ve parlak ya da ilginç dokulu ceketler giyerken, röportaj için Cage sade bir şekilde, düz gri giyinmişti. uygun olmak. Önemsiz bir konuşma tarzı ve anında tanımlanabilir bir burun çekişi var, ancak gözlerinizi kapatıp bir süre dinlerseniz, bazen Owen Wilson’a benzediğini anlıyorsunuz.
Cage’in kendisiyle ilgili bir sinemada kendisini oynaması fikri yönetmen Tom Gormican’dan geldi. Cage, Gormican ona vizyonunu özetleyen bir mektup yazana kadar önermeyi defalarca reddetti.
“Ben o aktörlerden biri olmak istemiyorum — ve birçoğu var, herhangi bir isim vermeyeceğim — kendi arzı yüksek olan, “dedi Cage. Kredi… The New York Times için Sinna Nasseri
Gormican, “Niyetimizin ne olduğunu anlaması gerekiyordu,” dedi, “bunu kariyerinin bir kutlaması yapmaya çalışıyorduk.”
Gormican ayrıca sinemayı, Cage’in kendi alışılmışın dışında itibarının kontrolünü ele geçirmesinin bir yolu olarak tanıttı; bu, aktörün çeşitli filmlerde tam Cage’i gösterdiğini gösteren YouTube derlemelerinin patlamasıyla körüklendi. (Derlemelerin başlıkları Nicolas Cage Freak-Out Montage gibi.) “Kimliğiniz 24 saat sosyal medya aracılığıyla kamuoyu önünde dava ediliyorsa, o zaman bu anlatıyı alıp bir sinema tuvalinde onunla oynamak için bir fırsat, bir performans parçası olarak arka” dedi yönetmen.
Kafes meraklıları sinemada pek çok iç şaka bulacaklar – “Yüzleşme/Kapanma”, “Las Vegas’tan Ayrılmak” ve hatta klasik meme-ified “Arılar Değil!”e saygılar. “Hasır Adam” filminden bir sahne. Ancak filmin karakterleri, Cage’in çok fazla filmde görünerek çekiciliğini azaltıp azaltmadığı veya karakterlerinin çok fazla bağırıp bağırmadığı veya son çalışmalarının bazılarının önceki çalışmalarından çok referans alıp almadığı gibi kafa kafaya soruları da ele alıyor. yaklaşma parodi
Senaryoyu Kevin Etten ile birlikte yazan Gormican, “Bu sahneleri yazarken komikler ve onları Nick’e verdiğinizde çok gergin oluyorsunuz” dedi. “Geçmişteki finansal sorunlar veya kariyer açısından nerede olduğunuz hakkında konuşmak son derece savunmasız bir şey.”
Cage, kendine gülmek istemeyen birinin aurasını yansıtabilir, ancak durum böyle değil. Aslında, “Saturday Night Live”da Andy Samberg’in yanında Nicolas Cage’i canlandırdığı zamanki gibi, yüksek konseptli bir öz-farkındalık kaydına sahip. İkili, Cage’in “şimdiye kadar piyasaya sürülen her sinemada görünmeyi hayal eden” ve aksiyon filmlerinde “tüm diyalogları ya fısıldayan ya da çığlık atan” bir “abartılı, çığlık atan psikopat” olarak ününü övüyor.
Cage, “O aktörlerden biri olmak istemiyorum – ve birçoğu var, herhangi bir isim vermeyeceğim – kendi arzı yüksek olan” dedi.
Herhangi bir şey varsa, “Massive Talent” filmindeki rol arkadaşlarından bazıları arzında yüksek görünüyordu. Oyuncu kadrosunun ilk okuması sırasında, Cage’in ayrı yaşadığı karısını oynayan İrlandalı aktör Sharon Horgan (“Felaket”), önce aşırı Nic Cage-ness’inden, ardından profesyonelliğinden etkilendi.
“The Unbearable Weight of Massive Talent”te Cage, kendisinin modern bir versiyonunun yanı sıra iğrenç, yaşlanmayan bir versiyonunu oynuyor. eski benliğinin birleştirilmiş kopyası. Kredi… The New York Times için Sinna Nasseri
“Bütün bu insanlar farklı yerlerdeydiler ve Nick küçük Zoom kutusuyla ekrana geldi ve üzerinde bu inanılmaz pembe deri ceket ve güneşlikler vardı,” dedi. “Çok yıldızlı bir girişti. Ve herkes okuyor ve aşağı bakıyordu, ama her şeyi biliyordu – her şeyi öğrendi – ve tam bir performans gibiydi. Gördüğüm en harika şeylerden biriydi.”
Pascal (“The Mandalorian”), Cage’in çalışmaya “nazik bir düşüncelilik” getirdiğini söyledi.
Pascal, “Çok iyi hazırlanmış ve harika bir sahne ortağı” dedi. “Seninle birlikte, seninle dans ediyor, ses tonunu değiştirirsen dikkat ediyor. Karakterimin Nicolas Cage’i sevmesi en kolay roldü ve ben Nicolas Cage’i seviyorum.”
Son on yılda, Cage, Avrupa’dan gayrimenkul satın alarak biriktirdiği on milyonlarca dolarlık borcunu sömürmek için, bazen yılda yarım düzine film çekerek, telaşlı bir çalışmaya girişti. New Orleans’taki mozole, dinozor kafatası gibi egzotik eserler satın alıyor ve vergilerini ödemiyor. Bu filmlerin çoğu, tüm ebeveynlerin çıldırıp çocuklarını öldürmeye çalıştığı bir kasabada cinayete meyilli bir babayı canlandırdığı korku filmi “Mom and Dad” ve “Drive” gibi patlayıcı duygusal oyunculuk konusundaki itibarını artırmaktan başka bir şey yapmıyor. Angry”de, düz bir suratla bunu yazmak zor olan – kızının cinayetinin intikamını almak için cehennemden kaçan bir adamı oynuyor.
Diğerleri daha sessiz, tıpkı ödüllü yer mantarı avcısı arkadaşı çalındığında kedere boğulmuş münzevi bir şefi oynadığı geçen yılki “Domuz” gibi. Eleştirmenler, Cage’in ölçülü performansı hakkında çılgına döndü. Filmin gerçek hayatında olduğu türden bir insanı temsil ettiğini düşünüyor – evinde, Las Vegas’ın eteklerinde huzurlu bir çöl topluluğunda, okuyor veya meditasyon yapıyor.
Bir hayvanat bahçesine verdiği iki başlı yılan ve bir çift kral kobra, Moby ve Sheba da dahil olmak üzere, hayatı her zaman hayvanlarla dolu olmuştur. , dedi önce, onu hipnotize etmeye çalışıyor gibiydi. Kafes hayvanat bahçesi şu anda beş köpek, bir kuş, bazı balıklar ve sık sık en iyi arkadaşı olarak tanımladığı çok büyük bir kedi olan Merlin’i içeriyor. “Bence Merlin en çok ikimiz olduğumuz zamanları sevdi,” dedi.
Sonunda borçlarını ödeyen ve IRS’yi ödeyen Cage, alaycı amaçlar için bir rol üstlendiği veya yüzde 100’ün altında bir seviyede çalıştığı fikrine direniyor. Bu evrensel olarak kabul edilen bir görüş değil. Örneğin, “Left Behind” (2014), Rotten Tomatoes’da yüzde 0 Tomatoometer derecesi aldı. Christy Lemire, RogerEbert.com’a Cage’in performansı hakkında şunları yazdı: “Sahte, siyah saçlı bir kaskla dikkati dağıtacak kadar lastik gibi görünüyor, sinemaya Photoshop uygulanmış gibi görünüyor” dedi.
Cage, her şeyin yolunda gitmediğini kabul etti, ancak yaptığı her sinemanın her zaman gurur duyabileceği en az bir sahnesi veya bir unsuru olduğunu söyledi. “Bir şeyle kayda geçmek istiyorum” dedi. “İnternetin veya medyadaki bazı eleştirel kurumların aldığı bu algı veya aura ne olursa olsun, bana göre gerçek bir gerçek var: Borçtan kurtulmak için ne yapmam gerekiyorsa, aynı kararlılıkla yaptım. Ben her zaman vardı.”
Devam etti: “Çalışmanın yanındayım ve bu filmde ‘Sana ne oldu?’ gibi gönderiler olsaydı. Gerçek şu ki ‘Nick Cage’i oynadığım gibi oynayabildim çünkü çalışmayı hiç bırakmadım. Pratik yapmaya ve honlamaya devam ettim. Artık ilham perime ve enstrümanıma her zamankinden daha yakın hissediyorum.”
Filmde devam eden bir şakada, insanlar Cage’e “geri döndüğünü” söylemeye devam ediyor. Her zaman cevap verir: “Bir yere gittiğimden değil.”
“Çalışmanın yanındayım ve bu filmde ‘Sana ne oldu?’ Gerçek şu ki ‘Nick Cage’i oynadığım gibi oynayabildim çünkü çalışmayı hiç bırakmadım,” dedi Cage. Kredi… The New York Times için Sinna Nasseri
Otuz iki yıl önce, Nicolas Cage, “Wild at Heart” filmini tanıtmak için bir İngiliz talk-show’unun setine girdi. Bir yay ve birkaç kung fu tarzı hareket yaptıktan sonra, tişörtünü çıkardı, şaşkın ev sahibine doğru itti ve röportaja devam etmeden önce deri ceketini çıplak göğsünün üzerine geri koydu.
“Sadece bir patlama yapacağım!” ilan etti.
Cage’in bu versiyonunu takdir eden hayranlar – her an bir şeyi ateşe vermeye hevesli görünen kişi – son filmi “The Unbearable Weight of Massive Talent. ” Cuma günü vizyona giren sinemada, çağdaş benliğinin borca batmış, duygusal olarak işkence görmüş bir versiyonu olan “Nick Cage”i oynuyor, ama aynı zamanda eski benliğinin iğrenç, yaşlanmayan bir kopyası olan “Nicky Cage”i de oynuyor. .
Film, günümüzün Cage’i, yıkanmış ve hayata küsmüş, Javi (Pedro Pascal) adında zengin bir süper hayranın doğum günü partisinde görünmek üzere Mayorka’ya gitmek üzere 1 milyon dolarlık bir anlaşmayı kabul etmesiyle başlar. uyuşturucu baronu. Javi, Cage’in bir filmde işbirliği yapmasını ve onunla uyuşturucu kullanmasını ister; CIA, Cage’in Javi’nin uyuşturucu şebekesi olduğuna inandığı yere sızmasını ve İspanyol bir politikacının kaçırılan kızının kurtarılmasına yardım etmesini istiyor. Kafes en çok içmek ve havuzun dibinde yatmak ister. Film, film yapımı, zamanın geçişi ve aktörün kendisi hakkında bir meta-yorum, çünkü onun geçmiş ve şimdiki benlikleri onun gerçekte kim olduğu hakkında tartışıyor.
Cage’in fikri, Nicky Cage’i uzun zaman önce televizyonda göründüğü kişi üzerine kurmaktı. Bu ay bir röportajda “O zamanlar bunun komik, utanç verici ve kibirli olduğunu düşünmüştüm” dedi.
Yeni sinemada Cage ile birlikte rol alan Pedro Pascal, “Harika bir sahne partneri” dedi. “Seninle birlikte, seninle dans ediyor, ses tonunu değiştirirsen dikkat ediyor.” Kredi… Katalin Vermes/Lionsgate
New York’taki Park Lane otelinde boş bir süitte oturuyorduk. Cage, New Orleans’tan uçakla gelmişti ve birkaç saatlik uykuyla kıyıya yanaşıyordu. 1990’daki maskaralıkları hakkında “Kesinlikle bir daha böyle bir şey yapmam” dedi.
Artık yapmayacağı çok şey var, dedi, şimdi 58 yaşında, şimdi 1996’da Akademi Ödülü kazandı (“Las Vegas’tan Ayrılmak” ile), şimdi 100’den fazla film yaptı, şimdi beş karısı ve iki çocuğu var, üçüncüsü yolda, artık bildiğine göre kendisi ve kariyeri hakkında ne hissettiğini.
Örneğin, pişman olduğu şeylerden biri, 1988 yapımı “Vampire’s Kiss” filmini çekerken canlı bir hamamböceği yemeye karar vermesiydi.
“Hamam böceği için hala üzülüyorum” dedi. “Yardım edemem. Kafalarında neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorsun.”
Bugünün Kafesi ölçülü, nazik, düşünceli ve söylemseldir. Özellikle stilize oyunculuk yaklaşımının sinematik ilhamlarını tartışırken böyle oluyor: sessiz filmler ve 2009’da ölen babası August’la birlikte izlediği “The Cabinet of Dr. Caligari” gibi Alman dışavurumcu filmleri. Francis Ford Coppola’nın fotoğrafı. (“Massive Talent”te, Cage’in karakteri onun “yeni şamanik oyunculuk yeteneği”nden bahseder.)
Sinemayı – sevdiği filmleri, yaptığı filmleri, film setlerinde olan şeyleri tartışmak için sonsuz bir coşkusu vardır. , Beverly Hills’de pet shop’ta bir kova balıkla dolaşan bir Vol Fever gibiyken, geçtiğimiz günlerde vizyona giren Cumartesi Gecesi açılış sahnesinde kendini sokakta yürüyen John Trata zannetti.
Ve sonra. “İşte, Travolta, Horace Mann İlkokulu’nun hemen yanında Adidas eşofman giymiş arabasında sürüyordu,” dedi. (Yıllar sonra, ikisi “Yüz/Kapalı” filminde birlikte görünecekti.)
Sık sık egzotik kumaşlardan parlak ve parlak ya da ilginç dokulu ceketler giyerken, röportaj için Cage sade bir şekilde, düz gri giyinmişti. uygun olmak. Önemsiz bir konuşma tarzı ve anında tanımlanabilir bir burun çekişi var, ancak gözlerinizi kapatıp bir süre dinlerseniz, bazen Owen Wilson’a benzediğini anlıyorsunuz.
Cage’in kendisiyle ilgili bir sinemada kendisini oynaması fikri yönetmen Tom Gormican’dan geldi. Cage, Gormican ona vizyonunu özetleyen bir mektup yazana kadar önermeyi defalarca reddetti.
“Ben o aktörlerden biri olmak istemiyorum — ve birçoğu var, herhangi bir isim vermeyeceğim — kendi arzı yüksek olan, “dedi Cage. Kredi… The New York Times için Sinna Nasseri
Gormican, “Niyetimizin ne olduğunu anlaması gerekiyordu,” dedi, “bunu kariyerinin bir kutlaması yapmaya çalışıyorduk.”
Gormican ayrıca sinemayı, Cage’in kendi alışılmışın dışında itibarının kontrolünü ele geçirmesinin bir yolu olarak tanıttı; bu, aktörün çeşitli filmlerde tam Cage’i gösterdiğini gösteren YouTube derlemelerinin patlamasıyla körüklendi. (Derlemelerin başlıkları Nicolas Cage Freak-Out Montage gibi.) “Kimliğiniz 24 saat sosyal medya aracılığıyla kamuoyu önünde dava ediliyorsa, o zaman bu anlatıyı alıp bir sinema tuvalinde onunla oynamak için bir fırsat, bir performans parçası olarak arka” dedi yönetmen.
Kafes meraklıları sinemada pek çok iç şaka bulacaklar – “Yüzleşme/Kapanma”, “Las Vegas’tan Ayrılmak” ve hatta klasik meme-ified “Arılar Değil!”e saygılar. “Hasır Adam” filminden bir sahne. Ancak filmin karakterleri, Cage’in çok fazla filmde görünerek çekiciliğini azaltıp azaltmadığı veya karakterlerinin çok fazla bağırıp bağırmadığı veya son çalışmalarının bazılarının önceki çalışmalarından çok referans alıp almadığı gibi kafa kafaya soruları da ele alıyor. yaklaşma parodi
Senaryoyu Kevin Etten ile birlikte yazan Gormican, “Bu sahneleri yazarken komikler ve onları Nick’e verdiğinizde çok gergin oluyorsunuz” dedi. “Geçmişteki finansal sorunlar veya kariyer açısından nerede olduğunuz hakkında konuşmak son derece savunmasız bir şey.”
Cage, kendine gülmek istemeyen birinin aurasını yansıtabilir, ancak durum böyle değil. Aslında, “Saturday Night Live”da Andy Samberg’in yanında Nicolas Cage’i canlandırdığı zamanki gibi, yüksek konseptli bir öz-farkındalık kaydına sahip. İkili, Cage’in “şimdiye kadar piyasaya sürülen her sinemada görünmeyi hayal eden” ve aksiyon filmlerinde “tüm diyalogları ya fısıldayan ya da çığlık atan” bir “abartılı, çığlık atan psikopat” olarak ününü övüyor.
Cage, “O aktörlerden biri olmak istemiyorum – ve birçoğu var, herhangi bir isim vermeyeceğim – kendi arzı yüksek olan” dedi.
Herhangi bir şey varsa, “Massive Talent” filmindeki rol arkadaşlarından bazıları arzında yüksek görünüyordu. Oyuncu kadrosunun ilk okuması sırasında, Cage’in ayrı yaşadığı karısını oynayan İrlandalı aktör Sharon Horgan (“Felaket”), önce aşırı Nic Cage-ness’inden, ardından profesyonelliğinden etkilendi.
“The Unbearable Weight of Massive Talent”te Cage, kendisinin modern bir versiyonunun yanı sıra iğrenç, yaşlanmayan bir versiyonunu oynuyor. eski benliğinin birleştirilmiş kopyası. Kredi… The New York Times için Sinna Nasseri
“Bütün bu insanlar farklı yerlerdeydiler ve Nick küçük Zoom kutusuyla ekrana geldi ve üzerinde bu inanılmaz pembe deri ceket ve güneşlikler vardı,” dedi. “Çok yıldızlı bir girişti. Ve herkes okuyor ve aşağı bakıyordu, ama her şeyi biliyordu – her şeyi öğrendi – ve tam bir performans gibiydi. Gördüğüm en harika şeylerden biriydi.”
Pascal (“The Mandalorian”), Cage’in çalışmaya “nazik bir düşüncelilik” getirdiğini söyledi.
Pascal, “Çok iyi hazırlanmış ve harika bir sahne ortağı” dedi. “Seninle birlikte, seninle dans ediyor, ses tonunu değiştirirsen dikkat ediyor. Karakterimin Nicolas Cage’i sevmesi en kolay roldü ve ben Nicolas Cage’i seviyorum.”
Son on yılda, Cage, Avrupa’dan gayrimenkul satın alarak biriktirdiği on milyonlarca dolarlık borcunu sömürmek için, bazen yılda yarım düzine film çekerek, telaşlı bir çalışmaya girişti. New Orleans’taki mozole, dinozor kafatası gibi egzotik eserler satın alıyor ve vergilerini ödemiyor. Bu filmlerin çoğu, tüm ebeveynlerin çıldırıp çocuklarını öldürmeye çalıştığı bir kasabada cinayete meyilli bir babayı canlandırdığı korku filmi “Mom and Dad” ve “Drive” gibi patlayıcı duygusal oyunculuk konusundaki itibarını artırmaktan başka bir şey yapmıyor. Angry”de, düz bir suratla bunu yazmak zor olan – kızının cinayetinin intikamını almak için cehennemden kaçan bir adamı oynuyor.
Diğerleri daha sessiz, tıpkı ödüllü yer mantarı avcısı arkadaşı çalındığında kedere boğulmuş münzevi bir şefi oynadığı geçen yılki “Domuz” gibi. Eleştirmenler, Cage’in ölçülü performansı hakkında çılgına döndü. Filmin gerçek hayatında olduğu türden bir insanı temsil ettiğini düşünüyor – evinde, Las Vegas’ın eteklerinde huzurlu bir çöl topluluğunda, okuyor veya meditasyon yapıyor.
Bir hayvanat bahçesine verdiği iki başlı yılan ve bir çift kral kobra, Moby ve Sheba da dahil olmak üzere, hayatı her zaman hayvanlarla dolu olmuştur. , dedi önce, onu hipnotize etmeye çalışıyor gibiydi. Kafes hayvanat bahçesi şu anda beş köpek, bir kuş, bazı balıklar ve sık sık en iyi arkadaşı olarak tanımladığı çok büyük bir kedi olan Merlin’i içeriyor. “Bence Merlin en çok ikimiz olduğumuz zamanları sevdi,” dedi.
Sonunda borçlarını ödeyen ve IRS’yi ödeyen Cage, alaycı amaçlar için bir rol üstlendiği veya yüzde 100’ün altında bir seviyede çalıştığı fikrine direniyor. Bu evrensel olarak kabul edilen bir görüş değil. Örneğin, “Left Behind” (2014), Rotten Tomatoes’da yüzde 0 Tomatoometer derecesi aldı. Christy Lemire, RogerEbert.com’a Cage’in performansı hakkında şunları yazdı: “Sahte, siyah saçlı bir kaskla dikkati dağıtacak kadar lastik gibi görünüyor, sinemaya Photoshop uygulanmış gibi görünüyor” dedi.
Cage, her şeyin yolunda gitmediğini kabul etti, ancak yaptığı her sinemanın her zaman gurur duyabileceği en az bir sahnesi veya bir unsuru olduğunu söyledi. “Bir şeyle kayda geçmek istiyorum” dedi. “İnternetin veya medyadaki bazı eleştirel kurumların aldığı bu algı veya aura ne olursa olsun, bana göre gerçek bir gerçek var: Borçtan kurtulmak için ne yapmam gerekiyorsa, aynı kararlılıkla yaptım. Ben her zaman vardı.”
Devam etti: “Çalışmanın yanındayım ve bu filmde ‘Sana ne oldu?’ gibi gönderiler olsaydı. Gerçek şu ki ‘Nick Cage’i oynadığım gibi oynayabildim çünkü çalışmayı hiç bırakmadım. Pratik yapmaya ve honlamaya devam ettim. Artık ilham perime ve enstrümanıma her zamankinden daha yakın hissediyorum.”
Filmde devam eden bir şakada, insanlar Cage’e “geri döndüğünü” söylemeye devam ediyor. Her zaman cevap verir: “Bir yere gittiğimden değil.”
“Çalışmanın yanındayım ve bu filmde ‘Sana ne oldu?’ Gerçek şu ki ‘Nick Cage’i oynadığım gibi oynayabildim çünkü çalışmayı hiç bırakmadım,” dedi Cage. Kredi… The New York Times için Sinna Nasseri