bencede
New member
Özellikle mafya külçeşidinin yaygın olduğu eski vakit içinderı anlatan sinemalarda çok cazibeli görünen klasik otomobiller bulunuyor. Kelam konusu sinemalar mafya etrafında dönse de bu otomobillerin güzelliğinden en az bir sefer bahsedildiğini görürüz. Bugüne baktığımızda da aslında pek bir şey değişmiyor. Hâlâ epeyce sayıda kişinin hayallerini süsleyen klasik modeller bulunuyor.
Burada şüphesiz en büyük rolü oynayan kısım görünüşleri. Uzun bir yapıda olan bu araçlar, estetik dokunuşlardan geçip cazibeli renklerle satışa sunuluyordu. Kısa mühlet ortasında beyaz lastikler pazara girince de her zamankinden daha cazibeli hâle geldiler. Pekala lastiklerin beyazla başlayan serüveni nasıl oldu da günümüzdeki siyah renge ulaştı? Gelin birlikte bakalım.
Bildiğimiz biçimde olan birinci otomobillerin üretildiği vakte gidiyoruz:
1900’lerin başı olarak kabaca belirleyebileceğimiz bu periyotlarda araba bölümü daha emekleme devrinde bile değildi doğrusu. Onun yerine yeni doğdu diyebiliriz. Araçların menzili azdı ve rahat değillerdi. Bilhassa de (sadece ülkemizde değil, her yerde) yolların durumu, kesimlerin çabuk aşınmasına sebep oluyordu.
bu vakitte lastiklerde ise kauçuk kullanılıyordu:
Başlarda bir süre kauçuk karışımıyla ilerlendi. Ama bahsetmiş olduğumiz yollar sebebiyle bu lastikler süratli biçimde ziyan görüyordu.
Bu yüzden de hayli geçmeden, sağlamlığı artırmak ismine lastik karışımının içine çinko oksit katıldı.
Bu unsur beyaz renkli olunca da lastiklerde sinemalardan alışık olduğumuz parlak beyaz rengi ortaya çıktı. Bu unsurun eklenmesiyle bir arada yol tutuşu artmış oldu. Durum bu biçimdece evvelki sade kauçukta olduğundan daha düzgün hâle geldi. Ama birebir vakitte lastikler tamamen parlak beyaz olmuştu.
elbet meselemiz bu değil. Asıl sorun çinko oksit karışımlı lastiklerin pek de uzun ömürlü olmaması:
Bu sebeple de insanları daima masrafa sokan bu lastiklerden kurtulmak için yeni bir yol bulmak gerekiyordu.
Aranan kan, ‘karbon siyahındaymış’
1910’lu senelerda B.F. Goodrich tarafınca lastik karışımına katılan bu unsur, lastiği güçlendirmiş ve kullanım ömrünü uzatmıştı. hem de lastiklerdeki ısı birikiminin denetim altına alınması da bu unsurla sağlandı. Ama birebir vakitte lastikler siyaha döndü (yani büyük kısmı).
Lastiklerin tabana temas eden kısmı siyah kalırken yanları beyaz bıraktılar: Usul olsun diye değil (en azından başta)
Lastiklerin kullanmasını daha verimli hâle getirmek için yapılan bu hesaplı atak, 1900’lü yılların ortalarına kadar devam ettirildi. O denli ki lastiklerin artık daha uzun ömürlü olması bir yana, araca estetik bir görünüm kazandırdığı da biliniyordu. Ancak keşke her şey görünüşte kalmasaydı.
İyi de her şey hoş giderken ne oldu bu kenarları beyaz lastiklere?
Hem üretici tıpkı vakitte alıcı için pek pahalılardı ve çabuk kirleniyorlardı:
Bunun yanında lastiklerin uzun ve sancılı bir üretim süreci vardı. Üretiminde vakit zaman yanlışlar olduğunda ise araba üreticileri bu lastikleri kabul etmiyor ve lastik üreticileri de ziyan ediyordu.
Başta maliyet olmak üzere biroldukca farklı sebep yüzünden alıcıların ilgisi azaldı. Bu sırada tanıdık bir yüz yükselişe geçti:
Evet, hepimizin aşina olduğu siyah lastiklerden bahsediyoruz. Beyaz kenarlı lastikler kadar bakım gerektirmeyen ve kirlendiğinde onlar kadar kiri aşikâr etmeyen bu lastiklerin paklığı için özel materyaller gerekmiyordu. Bunlara nazaran beyaz olanlar için birbirinden farklı paklık materyali edinmek kuraldı.
Yani özetle başta karbon siyahının maliyetinden ötürü siyah lastik sahibi olmak lükstü:
Kelsey Tire
sonrasındasında da anlattığımız üzere beyaz lastikler öne geçti ve lüks araçların o havalı görünüşlerine katkı sağladılar. Bu sırada yaşanan kıtlıklar ve krizler sebebiyle de siyah lastikler yükselişe geçti.
Günümüzde hâlâ klasik araçlar üzerinde onlarla karşılaşabilirsiniz. Ama araba üreticileri ellerinde daha sağlam bir formül olmadıkça, sadece hoş göründüğü için (ki o da goreceli) daha dayanıksız bir modele dönmeyecektir. Gelişen teknoloji bize bu hususta hangi kapıları açacak bakalım. Fikirlerinizi yorum kısmında paylaşabilirsiniz.
Kaynaklar: 1, 2, 3
Burada şüphesiz en büyük rolü oynayan kısım görünüşleri. Uzun bir yapıda olan bu araçlar, estetik dokunuşlardan geçip cazibeli renklerle satışa sunuluyordu. Kısa mühlet ortasında beyaz lastikler pazara girince de her zamankinden daha cazibeli hâle geldiler. Pekala lastiklerin beyazla başlayan serüveni nasıl oldu da günümüzdeki siyah renge ulaştı? Gelin birlikte bakalım.
Bildiğimiz biçimde olan birinci otomobillerin üretildiği vakte gidiyoruz:
1900’lerin başı olarak kabaca belirleyebileceğimiz bu periyotlarda araba bölümü daha emekleme devrinde bile değildi doğrusu. Onun yerine yeni doğdu diyebiliriz. Araçların menzili azdı ve rahat değillerdi. Bilhassa de (sadece ülkemizde değil, her yerde) yolların durumu, kesimlerin çabuk aşınmasına sebep oluyordu.
bu vakitte lastiklerde ise kauçuk kullanılıyordu:
Başlarda bir süre kauçuk karışımıyla ilerlendi. Ama bahsetmiş olduğumiz yollar sebebiyle bu lastikler süratli biçimde ziyan görüyordu.
Bu yüzden de hayli geçmeden, sağlamlığı artırmak ismine lastik karışımının içine çinko oksit katıldı.
Bu unsur beyaz renkli olunca da lastiklerde sinemalardan alışık olduğumuz parlak beyaz rengi ortaya çıktı. Bu unsurun eklenmesiyle bir arada yol tutuşu artmış oldu. Durum bu biçimdece evvelki sade kauçukta olduğundan daha düzgün hâle geldi. Ama birebir vakitte lastikler tamamen parlak beyaz olmuştu.
elbet meselemiz bu değil. Asıl sorun çinko oksit karışımlı lastiklerin pek de uzun ömürlü olmaması:
Bu sebeple de insanları daima masrafa sokan bu lastiklerden kurtulmak için yeni bir yol bulmak gerekiyordu.
Aranan kan, ‘karbon siyahındaymış’
1910’lu senelerda B.F. Goodrich tarafınca lastik karışımına katılan bu unsur, lastiği güçlendirmiş ve kullanım ömrünü uzatmıştı. hem de lastiklerdeki ısı birikiminin denetim altına alınması da bu unsurla sağlandı. Ama birebir vakitte lastikler siyaha döndü (yani büyük kısmı).
Lastiklerin tabana temas eden kısmı siyah kalırken yanları beyaz bıraktılar: Usul olsun diye değil (en azından başta)
Lastiklerin kullanmasını daha verimli hâle getirmek için yapılan bu hesaplı atak, 1900’lü yılların ortalarına kadar devam ettirildi. O denli ki lastiklerin artık daha uzun ömürlü olması bir yana, araca estetik bir görünüm kazandırdığı da biliniyordu. Ancak keşke her şey görünüşte kalmasaydı.
İyi de her şey hoş giderken ne oldu bu kenarları beyaz lastiklere?
- zaman içinde beyaz alanlar üstteki Corvette üzerinde gorebileceğiniz üzere inceldi
Hem üretici tıpkı vakitte alıcı için pek pahalılardı ve çabuk kirleniyorlardı:
Bunun yanında lastiklerin uzun ve sancılı bir üretim süreci vardı. Üretiminde vakit zaman yanlışlar olduğunda ise araba üreticileri bu lastikleri kabul etmiyor ve lastik üreticileri de ziyan ediyordu.
Başta maliyet olmak üzere biroldukca farklı sebep yüzünden alıcıların ilgisi azaldı. Bu sırada tanıdık bir yüz yükselişe geçti:
Evet, hepimizin aşina olduğu siyah lastiklerden bahsediyoruz. Beyaz kenarlı lastikler kadar bakım gerektirmeyen ve kirlendiğinde onlar kadar kiri aşikâr etmeyen bu lastiklerin paklığı için özel materyaller gerekmiyordu. Bunlara nazaran beyaz olanlar için birbirinden farklı paklık materyali edinmek kuraldı.
Yani özetle başta karbon siyahının maliyetinden ötürü siyah lastik sahibi olmak lükstü:
Kelsey Tire
sonrasındasında da anlattığımız üzere beyaz lastikler öne geçti ve lüks araçların o havalı görünüşlerine katkı sağladılar. Bu sırada yaşanan kıtlıklar ve krizler sebebiyle de siyah lastikler yükselişe geçti.
Günümüzde hâlâ klasik araçlar üzerinde onlarla karşılaşabilirsiniz. Ama araba üreticileri ellerinde daha sağlam bir formül olmadıkça, sadece hoş göründüğü için (ki o da goreceli) daha dayanıksız bir modele dönmeyecektir. Gelişen teknoloji bize bu hususta hangi kapıları açacak bakalım. Fikirlerinizi yorum kısmında paylaşabilirsiniz.
Kaynaklar: 1, 2, 3