Müzik, film, TV şovları ve görüntü oyunlarına ilişkin incelemeleri toplayan ve nicelleştiren bir web sitesi olan Metacritic için, Taylor Swift’in bir albüm indirmesi yılın en güzel günlerinden biridir.
Sitenin 51 yaşındaki kurucusu Marc Doyle geçen hafta bir röportajda “Taylor Swift gibisi yok” dedi. “Çok fazla trafik ve kullanıcı katılımı alıyoruz, birçok insan bunu sosyal medyada paylaşıyor.” 2020’de Swift, sekizinci stüdyo albümü “Folklore”u çıkardığında, kullanıcı inceleme sayfaları da dahil olmak üzere trafiğin “kabaca yarım milyon sayfa görüntüleme” arttığını söyledi.
Metacritic, adından da anlaşılacağı gibi, bir meta-analiz ilkesini kullanarak eğlence eleştirilerini bir araya toplar, nitel değerlendirmelerinin incelemelerini çıkarır ve onlara 0 ile 100 arasında bir değer atar. Ve pop kültürünü bir sabermetri oyununa dönüştürmeye yardımcı olmuştur.
Metascores olarak bilinen çeteleleri, sadece bir tüketici rehberi olarak başladı. Ancak son on yılda, müzik süper hayranları, satış ve akış rakamları, Billboard listeleri, tur brütleri, kazanılan Grammy sayısı gibi verilerle sosyal medya üzerinde savaşa girdikçe, Metaskorlar giderek daha fazla cephane haline geldi. Tutkulu hayran orduları çeteleyi dikkatli bir şekilde takip ediyor ve en ateşlilerinden biri Cuma günü 10. stüdyo albümü “Midnights”ı çıkaracak olan Swift’e ayrılmış durumda.
Ama Metacritic’in arkasında kim var ve rakamlarını nasıl tablolaştırıyor?
USC Gould Hukuk Okulu’ndan iki mezun olan Doyle ve Jason Dietz, 1999’da film toplama sitesi Rotten Tomatoes’un başlangıcına dikkat çekti ve meta-analizi daha geniş bir medya yelpazesine uygulama fırsatı gördü. Sitenin şu anki özellikler editörü olan 51 yaşındaki Dietz, hukuk fakültesinin ilk haftasında HTML’yi nasıl kodlayacağını öğrenmiş ve Olası Grup Adları Listesi adlı bir web sitesi de dahil olmak üzere web siteleri oluşturmuştu.
1999 yılının sonlarında, Doyle’un kız kardeşi ve kocası Metacritic’in başlangıç fonunun çoğuna katkıda bulundu. (Bu ayın başlarında Metacritic ve diğer altı site, süper hayranlara adanmış bir eğlence platformları geliştiricisi olan Fandom tarafından tahmini 50 milyon dolarlık bir anlaşmayla satın alındı; Doyle satış hakkında yorum yapmayı reddetti.) Birlikte, binlerce baskıyı incelemeye başladılar. ve çevrimiçi incelemeler, bunları bir Excel elektronik tablosunda derlemek ve kendi şemalarına göre düzenlemek – yakında ticari markaları Metascores olacak.
Doyle, grubun inceleme yayınlayan yayınlara günlük ziyaretler yapmaya başladığını söyledi. “Ne zaman bir inceleme yayınlasalar, onu sisteme atıyorsunuz” dedi. “Dört incelemeye ulaştığınızda, ortalama bir puan olan Metascore’u oluşturursunuz.” Oyunlar bölümü için site, satış noktalarına “puanlama felsefelerini gerçekten öğrenebilmeniz için” bir soru listesi gönderiyor, “potansiyel film bölümü ortakları için” henüz yeni başlayan bir süreç olduğunu ekledi.
Metacritic, Ocak 2001’de bir sinema dikeyiyle ve çalışanlarının Metascores’u nasıl hesapladığının bir özetiyle yayına girdi. Harf notları için (Entertainment Weekly gibi yayınlar tarafından kullanılır), A 100’ü, F ise sıfırı temsil eder. Alfanümerik bir değer atanmamış incelemeler için sitenin personeli – Metacritic’in şu anda Los Angeles, San Francisco, Dallas ve Portland, Ore’den uzaktan çalışan beş tam zamanlı çalışanı vardır. kendilerine değer verirler.
Metacritic’in Swift’in 2017 albümü “Reputation”ın eleştirmenleri ikiye bölen sayfası. Consequence of Sound web sitesi geçtiğimiz günlerde D+ notundan pişman olduğunu söyledi.
“Sürekli ‘Bu inceleme 3/10’dan çok daha iyi görünüyor’ gibi yorumlar alıyoruz, o yüzden bu yorumu başka bir editöre götüreceğim, ne düşündüklerini soracağım ve tekrar okuyacağız” Doyle e-postayla yazdı. “Yıllar boyunca, çeşitli nedenlerle bir incelemeyi yayından kaldırmak veya bir yayını sistemimizden çıkarmak için lobi yaptık. Bu bir intihal veya dolandırıcılık vakası değilse (genellikle bir üye yayınından bildirilir), bu tür temyizler genellikle başarısız olur.”
Ortalamaları alınmadan önce, puanlar eleştirmenin algılanan prestijine ve inceleme hacmine göre ağırlıklandırılır. “En başından beri, yaptıkları işte bu kadar inanılmaz olan çok sayıda eleştirmen olduğuna inandık – neden onlara bölgesel bir gazetede yepyeni bir eleştirmen gibi davranılmalı?” dedi Doyle.
Ancak Metacritic, hangi yayınlara ve eleştirmenlere öncelik verildiği konusunda daha fazla açıklama yapmayı reddetti. Doyle, “Bu gerçekten gizli sos,” dedi. Peki, önyargılardan nasıl kaçınıyorlar? “Bize güvenmeniz yeterli,” diye ekledi. “Biz profesyonel bir takımız.” Site reklam, lisanslama Metascores ve bağlı kuruluş gelirlerinden para kazanıyor.
Metacritic’in müzik bölümü Mart 2001’de son çıkan albümlerin bir çetelesiyle başladı. 30 yayın arasından veri çekerek (bu sayı bugün 131’e yükseldi), lansman gününde Aimee Mann’in “Lisans No. 2”si 90 Metaskor ile en yüksek sırada yer aldı. ,Juliana Hatfield’ın “Pony: Total System Failure” ise 25 Metascore ile en düşük seviyeye indi.
Neredeyse on yıl boyunca, bölüm çok fazla çevrimiçi çekiş kazanmadı. Doyle, dikkatlerin çoğunlukla sitenin “en büyük üne ve etkiye sahip” olan dikey oyunlarına sabitlendiğini açıkladı; metrikleri oyun tasarımını, pazarlama stratejilerini ve hatta çalışan ücretlerini bile etkiledi.
Oyun tasarımcısı Chris Avellone bir röportajda, 2010 yılında Fallout: New Vegas oyununun yayıncısı Bethesda’nın “sözleşmeye, Metacritic puanı 84’ün üzerinde olan bir oyun sunarsanız, Sana bir ikramiye vereceğim.” Oyun bir puanla kaçırıldı.
Metacritic, aynı zamanda müzikte daha büyük bir rol oynamaya başladı. Aralık 2009’da, 7.000 incelemeyi topladıktan sonra site, on yılın en iyi sanatçılarını yayınladı. Bir numara sürpriz oldu: Spoon, indie-rock grubu.
Çok geçmeden kullanıcılar, bir sanatçının başarılı veya başarısız olduğunun ampirik kanıtı olarak Twitter’da Metascores göndermeye başladı. “Kanye Metacritic’te 93 aldı, Taylor Swift 75 aldı. Yeezy Forever!” 2010 yılında bir hayran tweet attı.
Doyle, “İnsanlar Metascores’u bir tartışma çözümleyici, birbirlerinin yüzüne koymak için bir ölçü olarak kullandılar,” dedi. “Sitenin amacı bu değildi ve farklı pop fandomlarıyla savaşmak için bir kılıç ya da kalkan olarak kullanıldığını görmekten nefret ediyoruz.”
Eleştirmenlerin kendileri çapraz ateşe tutuldu. 2016’da anonim bir Ariana Grande hayranı, Grande’nin Rolling Stone için “Tehlikeli Kadın”ını inceleyen yazar Christopher R. Weingarten’a karşı bir dilekçe başlattı. Haziran 2020’de bir Pitchfork editörü, hayranların Swift’in “Folklore”unun Meta Puanını düşürecek haksız bir incelemesi olarak algıladıkları şeyi yazdıktan sonra doxxed ve tehdit edildi.
Doyle, düşük puanların genellikle önyargı ile eş tutulduğunu belirterek, “Gelen kutuları şikayetlerle dolu eleştirmenlerden duydum” dedi. “Buna rağmen, eleştirmenleri kesinlikle olduğu gibi söylemeye teşvik etmek istiyoruz.”
Özellikle aktif bir çevrimiçi hayran kitlesine sahip olan Swift, diğer Metacritic toz toplamalarının kıvılcımı oldu. Müzik sitesi Consequence of Sound geçen ay en büyük pişmanlıklarından birinin 2017 albümü “Reputation”a D+ vermek ve “Metacritic puanını alt üst etmek” olduğunu duyurdu.
Sanatçıları puanlama fikri gereksiz görünebilir veya bazı eleştirmenleri rahatsız edebilir – Rolling Stone kısa süre önce yıldız sıralamasını kaldırdı – ancak dinleyiciler arasında sayıların parmaklarının ucunda olması konusunda güçlü bir iştah var. Fandom Inc.’in CEO’su Perkins Miller, Metacritic’i daha önce çalıştığı NFL ve Yeni Nesil istatistik platformuyla karşılaştırdı ve “Bugün spor hayranları ve müzik hayranları arasında daha büyük bir geçiş var” dedi.
Çok çevrimiçi pop hayranları arasında, veri sermayesi sosyal sermayeye bağlıdır. Filipinler’den 21 yaşındaki bir hayran olan PJ Medina, “Metacritic her zaman Taylor Swift Twitter’da gündeme geliyor” dedi. Bu, daha fazla insanın deva olacağı anlamına geliyor.”
Sitenin 51 yaşındaki kurucusu Marc Doyle geçen hafta bir röportajda “Taylor Swift gibisi yok” dedi. “Çok fazla trafik ve kullanıcı katılımı alıyoruz, birçok insan bunu sosyal medyada paylaşıyor.” 2020’de Swift, sekizinci stüdyo albümü “Folklore”u çıkardığında, kullanıcı inceleme sayfaları da dahil olmak üzere trafiğin “kabaca yarım milyon sayfa görüntüleme” arttığını söyledi.
Metacritic, adından da anlaşılacağı gibi, bir meta-analiz ilkesini kullanarak eğlence eleştirilerini bir araya toplar, nitel değerlendirmelerinin incelemelerini çıkarır ve onlara 0 ile 100 arasında bir değer atar. Ve pop kültürünü bir sabermetri oyununa dönüştürmeye yardımcı olmuştur.
Metascores olarak bilinen çeteleleri, sadece bir tüketici rehberi olarak başladı. Ancak son on yılda, müzik süper hayranları, satış ve akış rakamları, Billboard listeleri, tur brütleri, kazanılan Grammy sayısı gibi verilerle sosyal medya üzerinde savaşa girdikçe, Metaskorlar giderek daha fazla cephane haline geldi. Tutkulu hayran orduları çeteleyi dikkatli bir şekilde takip ediyor ve en ateşlilerinden biri Cuma günü 10. stüdyo albümü “Midnights”ı çıkaracak olan Swift’e ayrılmış durumda.
Ama Metacritic’in arkasında kim var ve rakamlarını nasıl tablolaştırıyor?
USC Gould Hukuk Okulu’ndan iki mezun olan Doyle ve Jason Dietz, 1999’da film toplama sitesi Rotten Tomatoes’un başlangıcına dikkat çekti ve meta-analizi daha geniş bir medya yelpazesine uygulama fırsatı gördü. Sitenin şu anki özellikler editörü olan 51 yaşındaki Dietz, hukuk fakültesinin ilk haftasında HTML’yi nasıl kodlayacağını öğrenmiş ve Olası Grup Adları Listesi adlı bir web sitesi de dahil olmak üzere web siteleri oluşturmuştu.
1999 yılının sonlarında, Doyle’un kız kardeşi ve kocası Metacritic’in başlangıç fonunun çoğuna katkıda bulundu. (Bu ayın başlarında Metacritic ve diğer altı site, süper hayranlara adanmış bir eğlence platformları geliştiricisi olan Fandom tarafından tahmini 50 milyon dolarlık bir anlaşmayla satın alındı; Doyle satış hakkında yorum yapmayı reddetti.) Birlikte, binlerce baskıyı incelemeye başladılar. ve çevrimiçi incelemeler, bunları bir Excel elektronik tablosunda derlemek ve kendi şemalarına göre düzenlemek – yakında ticari markaları Metascores olacak.
Doyle, grubun inceleme yayınlayan yayınlara günlük ziyaretler yapmaya başladığını söyledi. “Ne zaman bir inceleme yayınlasalar, onu sisteme atıyorsunuz” dedi. “Dört incelemeye ulaştığınızda, ortalama bir puan olan Metascore’u oluşturursunuz.” Oyunlar bölümü için site, satış noktalarına “puanlama felsefelerini gerçekten öğrenebilmeniz için” bir soru listesi gönderiyor, “potansiyel film bölümü ortakları için” henüz yeni başlayan bir süreç olduğunu ekledi.
Metacritic, Ocak 2001’de bir sinema dikeyiyle ve çalışanlarının Metascores’u nasıl hesapladığının bir özetiyle yayına girdi. Harf notları için (Entertainment Weekly gibi yayınlar tarafından kullanılır), A 100’ü, F ise sıfırı temsil eder. Alfanümerik bir değer atanmamış incelemeler için sitenin personeli – Metacritic’in şu anda Los Angeles, San Francisco, Dallas ve Portland, Ore’den uzaktan çalışan beş tam zamanlı çalışanı vardır. kendilerine değer verirler.
Metacritic’in Swift’in 2017 albümü “Reputation”ın eleştirmenleri ikiye bölen sayfası. Consequence of Sound web sitesi geçtiğimiz günlerde D+ notundan pişman olduğunu söyledi.
“Sürekli ‘Bu inceleme 3/10’dan çok daha iyi görünüyor’ gibi yorumlar alıyoruz, o yüzden bu yorumu başka bir editöre götüreceğim, ne düşündüklerini soracağım ve tekrar okuyacağız” Doyle e-postayla yazdı. “Yıllar boyunca, çeşitli nedenlerle bir incelemeyi yayından kaldırmak veya bir yayını sistemimizden çıkarmak için lobi yaptık. Bu bir intihal veya dolandırıcılık vakası değilse (genellikle bir üye yayınından bildirilir), bu tür temyizler genellikle başarısız olur.”
Ortalamaları alınmadan önce, puanlar eleştirmenin algılanan prestijine ve inceleme hacmine göre ağırlıklandırılır. “En başından beri, yaptıkları işte bu kadar inanılmaz olan çok sayıda eleştirmen olduğuna inandık – neden onlara bölgesel bir gazetede yepyeni bir eleştirmen gibi davranılmalı?” dedi Doyle.
Ancak Metacritic, hangi yayınlara ve eleştirmenlere öncelik verildiği konusunda daha fazla açıklama yapmayı reddetti. Doyle, “Bu gerçekten gizli sos,” dedi. Peki, önyargılardan nasıl kaçınıyorlar? “Bize güvenmeniz yeterli,” diye ekledi. “Biz profesyonel bir takımız.” Site reklam, lisanslama Metascores ve bağlı kuruluş gelirlerinden para kazanıyor.
Metacritic’in müzik bölümü Mart 2001’de son çıkan albümlerin bir çetelesiyle başladı. 30 yayın arasından veri çekerek (bu sayı bugün 131’e yükseldi), lansman gününde Aimee Mann’in “Lisans No. 2”si 90 Metaskor ile en yüksek sırada yer aldı. ,Juliana Hatfield’ın “Pony: Total System Failure” ise 25 Metascore ile en düşük seviyeye indi.
Neredeyse on yıl boyunca, bölüm çok fazla çevrimiçi çekiş kazanmadı. Doyle, dikkatlerin çoğunlukla sitenin “en büyük üne ve etkiye sahip” olan dikey oyunlarına sabitlendiğini açıkladı; metrikleri oyun tasarımını, pazarlama stratejilerini ve hatta çalışan ücretlerini bile etkiledi.
Oyun tasarımcısı Chris Avellone bir röportajda, 2010 yılında Fallout: New Vegas oyununun yayıncısı Bethesda’nın “sözleşmeye, Metacritic puanı 84’ün üzerinde olan bir oyun sunarsanız, Sana bir ikramiye vereceğim.” Oyun bir puanla kaçırıldı.
Metacritic, aynı zamanda müzikte daha büyük bir rol oynamaya başladı. Aralık 2009’da, 7.000 incelemeyi topladıktan sonra site, on yılın en iyi sanatçılarını yayınladı. Bir numara sürpriz oldu: Spoon, indie-rock grubu.
Çok geçmeden kullanıcılar, bir sanatçının başarılı veya başarısız olduğunun ampirik kanıtı olarak Twitter’da Metascores göndermeye başladı. “Kanye Metacritic’te 93 aldı, Taylor Swift 75 aldı. Yeezy Forever!” 2010 yılında bir hayran tweet attı.
Doyle, “İnsanlar Metascores’u bir tartışma çözümleyici, birbirlerinin yüzüne koymak için bir ölçü olarak kullandılar,” dedi. “Sitenin amacı bu değildi ve farklı pop fandomlarıyla savaşmak için bir kılıç ya da kalkan olarak kullanıldığını görmekten nefret ediyoruz.”
Eleştirmenlerin kendileri çapraz ateşe tutuldu. 2016’da anonim bir Ariana Grande hayranı, Grande’nin Rolling Stone için “Tehlikeli Kadın”ını inceleyen yazar Christopher R. Weingarten’a karşı bir dilekçe başlattı. Haziran 2020’de bir Pitchfork editörü, hayranların Swift’in “Folklore”unun Meta Puanını düşürecek haksız bir incelemesi olarak algıladıkları şeyi yazdıktan sonra doxxed ve tehdit edildi.
Doyle, düşük puanların genellikle önyargı ile eş tutulduğunu belirterek, “Gelen kutuları şikayetlerle dolu eleştirmenlerden duydum” dedi. “Buna rağmen, eleştirmenleri kesinlikle olduğu gibi söylemeye teşvik etmek istiyoruz.”
Özellikle aktif bir çevrimiçi hayran kitlesine sahip olan Swift, diğer Metacritic toz toplamalarının kıvılcımı oldu. Müzik sitesi Consequence of Sound geçen ay en büyük pişmanlıklarından birinin 2017 albümü “Reputation”a D+ vermek ve “Metacritic puanını alt üst etmek” olduğunu duyurdu.
Sanatçıları puanlama fikri gereksiz görünebilir veya bazı eleştirmenleri rahatsız edebilir – Rolling Stone kısa süre önce yıldız sıralamasını kaldırdı – ancak dinleyiciler arasında sayıların parmaklarının ucunda olması konusunda güçlü bir iştah var. Fandom Inc.’in CEO’su Perkins Miller, Metacritic’i daha önce çalıştığı NFL ve Yeni Nesil istatistik platformuyla karşılaştırdı ve “Bugün spor hayranları ve müzik hayranları arasında daha büyük bir geçiş var” dedi.
Çok çevrimiçi pop hayranları arasında, veri sermayesi sosyal sermayeye bağlıdır. Filipinler’den 21 yaşındaki bir hayran olan PJ Medina, “Metacritic her zaman Taylor Swift Twitter’da gündeme geliyor” dedi. Bu, daha fazla insanın deva olacağı anlamına geliyor.”